Το Ιράν ήταν αρχικά η χώρα όλων όσων προβάλλονται στα μέσα ενημέρωσης για την οικογένειά μας. Όταν αποφασίσαμε να επιλέξουμε αυτή τη χώρα ως τον επόμενο προορισμό μας, πραγματικά δεν ξέραμε τι ακριβώς μας περιμένει. Αμέσως μετά την επιστροφή στο σπίτι, το μυαλό μου ήταν απασχολημένο με το να θυμάμαι όλες τις καλές αναμνήσεις.

Εδώ γράφω μερικά 7 Κορυφαίες Συμβουλές για την επίσκεψη στο Ιράν αφού ταξιδέψει στην αρχαία γη της Περσίας ή λέγοντας απλώς το Ιράν. Ελπίζω όλες οι πληροφορίες να είναι χρήσιμες και για εσάς.

Θα διαβάσετε αυτά τα θέματα αντίστοιχα:

• Κυκλοφορία στο Ιράν
• Νόμισμα και χρήματα στο Ιράν
• Οι Ιρανοί είναι ευγενικοί
• Πολιτισμός και Αρχιτεκτονική του Ιράν
• Παζάρι στο Ιράν
• Persepolis
• Το Ιράν είναι ασφαλές

Διαβάστε επίσης: 10 λόγοι για να βάλετε το Ιράν στην κορυφή της λίστας ταξιδιών σας

Η συμβουλή νούμερο ένα στην επίσκεψη στο Ιράν σίγουρα πηγαίνει στην κίνηση στη χώρα.

Ήταν τρομαχτικό. Τίποτα δεν σε προετοιμάζει Κυκλοφορία της Τεχεράνης. Ο φόβος μου ήταν απτός καθώς ο οδηγός ταξί μας έφτασε σε απόσταση εκατοστών από ένα ακόμη αυτοκίνητο. Τράβηξα ενστικτωδώς το χέρι μου από το ανοιχτό παράθυρο του αυτοκινήτου αλλά το διπλανό αυτοκίνητο απομακρύνθηκε γρήγορα. Ούτε μια κουβέντα, ούτε μια κουβέντα δεν αντάλλαξαν οι δύο οδηγοί. Η αρτηριακή μου πίεση μόλις πρόλαβε να σταθεροποιηθεί όταν παρουσιάστηκε ένα άλλο πιθανό σενάριο τροχαίου ατυχήματος. Όταν δεν άκουσα τον αναμενόμενο ήχο σύγκρουσης, άνοιξα αργά τα μάτια μου και είδα ότι ήμασταν απολύτως ασφαλείς. Δεν υπήρχε πρόβλημα. Η κυκλοφορία κινήθηκε απρόσκοπτα προς τα εμπρός.

Ενώ υπάρχουν τα προφανή οδικά σήματα (όπως οριοθετημένες λωρίδες), οι Ιρανοί οδηγοί φαίνεται να βασίζονται σε ένα περίπλοκο, καλά κατανοητό, εσωτερικευμένο αλλά άγραφο σύστημα επικοινωνίας που φαίνεται επικίνδυνο για τους εξωτερικούς αλλά είναι απολύτως ασφαλές στην πραγματικότητα. Το πιο εκπληκτικό ήταν όταν ο νεαρός ξεναγός μας στην Τεχεράνη πάτησε στον πολυσύχναστο δρόμο και σταμάτησε την κυκλοφορία για να μπορέσουμε να διασχίσουμε το δρόμο, απλώς δείχνοντας τον δείκτη της, ώστε να μπορέσουμε να διασχίσουμε το δρόμο. Προφανώς, οι πεζοί έχουν δικαίωμα διέλευσης. Τότε κατάλαβα ότι αυτό είναι ένα διαφορετικό μέρος. Αυτό είναι το αίνιγμα του Ιράν. Αυτό που βλέπεις ή ακούς δεν είναι αυτό που παίρνεις. Αυτό που φαίνεται χαοτικό και παράξενο είναι απλώς ένας άλλος τρόπος να κάνεις πράγματα.

Η νόμισμα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το ιρανικό ριάλ τυπώνεται σε παράλογα υψηλές ονομαστικές αξίες, αλλά οι ντόπιοι χρησιμοποιούν μια απλούστερη αξία νομίσματος «τομάν». Ως εκ τούτου, ένα χαρτονόμισμα μπορεί να ερμηνευτεί με δύο διαφορετικές αξίες (όχι τόσο εύκολο για τον αλλοδαπό που δεν γνωρίζει ποια αξία διαφημίζεται). Επιπλέον, έπρεπε να κάνω μετατροπή σε αξία δολαρίου και να επιστρέψω στο τοπικό μου νοτιοαφρικανικό νόμισμα. Αυτός ήταν ένας εφιάλτης και μετά τη δεύτερη μέρα τα παράτησα και το άφησα στην πιο προικισμένη εγκεφαλικά κόρη μου.

Ταξιδέψαμε σε ένα Οικονομική περιήγηση.

Η προκατειλημμένη άποψή μου για το Ιράν αμφισβητήθηκε σοβαρά από τον μακρυμάλλη Ιρανό οδηγό μας, ο οποίος επέμενε να εκτοξεύει ποπ μουσικής «δυτικού στυλ» στο αυτοκίνητό του. Δεν διέφερε από τους φωνητικούς, ελεύθερους σκεπτόμενους νέους που έχω δει σε πολλές χώρες. Είχα κάνει μια διανοητική σημείωση να μην έχω οπτική επαφή με τις γυναίκες σύμφωνα με τις ισλαμικές παραδόσεις. Ωστόσο, η πλειονότητα των γυναικών στις πόλεις απείχε πολύ από τις στερεότυπες, ντυμένες με τσαντόρ, επιφυλακτικές γυναίκες που τις είχα φανταστεί. Αντίθετα, ήταν μια ζωντανή διαφήμιση ότι η ματαιοδοξία είναι ζωντανή και καλά στο Ιράν, όπως συμβαίνει σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Τα μισοξυρισμένα προς τα πάνω τοξωτά φρύδια και τα ξανθά μαλλιά που μόλις και μετά βίας καλύπτονταν από μια μαντίλα έμοιαζαν να είναι ο φιλόδοξος κανόνας ομορφιάς. Ήταν δύσκολο να μην κοιτάξετε τους πολλούς ανθρώπους (τόσο άντρες όσο και γυναίκες) με έμπλαστρα στη μύτη τους, ένδειξη πρόσφατων «επεμβάσεων μύτης» που είναι φαινομενικά κοινή πρακτική εδώ.

Φοβόμουν μήπως ήμουν σουνίτης μουσουλμάνος στο Ιράν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου κλιμάκωσης των εντάσεων μεταξύ σουνιτών και σιιτών στο γειτονικό Ιράκ. Δεν υπήρχε ανάγκη. Αν και οι συνομιλίες έγιναν γρήγορα για να διαπιστωθεί αν είστε Σουνίτες ή Σιίτες, αυτό έγινε κυρίως για να τεθούν όρια και να αποτραπεί η σύγκρουση. Δεν υπήρχε εχθρότητα, αλλά παρέμενε το αίσθημα του αουτσάιντερ. Όταν επισκέφτηκα ένα από τα πιο ιερά ιερά στο Σιράζ, μας υποδέχτηκαν (όπως και άλλοι αλλοδαποί στοχευμένοι) εκπρόσωποι των «Διεθνών Σχέσεων». Ο επαγγελματισμός, η φιλοξενία και η δεξιοτεχνία τους ήταν αξιοσημείωτες και εμφανείς στον τρόπο με τον οποίο μας υποδέχτηκαν, μας φιλοξένησαν, μας βοήθησαν (για το οποίο ήμασταν ευγνώμονες) και στη συνέχεια με διπλωματικό τρόπο σε έναν «λιγότερο σημαντικό» τάφο στο συγκρότημα και όχι στον κύριο τάφο. Σέβομαι τις επιλογές τους σχετικά με τους «αουτσάιντερ» και δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό. Αυτό που τονίζω είναι ο εκλεπτυσμένος και γοητευτικός τρόπος με τον οποίο οι Ιρανοί αντιμετωπίζουν πιθανές συγκρούσεις εδώ.

Το κεφάλι μου χτυπούσε δυνατά. Πού ήταν οι επιθετικοί και λογομαχικοί Ιρανοί που έχω δει στα μέσα ενημέρωσης όλα αυτά τα χρόνια; Αν ήταν εκεί, ήταν δύσκολο να βρεθούν. Η διπλωματία έχει εξελιχθεί σε μορφή τέχνης εδώ. Οι συζητήσεις που αφορούσαν πολιτική, θρησκεία και άλλα επίμαχα θέματα παρακάμπτονταν αποτελεσματικά. Ενώ λογικά φρουρούνταν για την ιδιωτικότητά τους ως πράξη αυτοσυντήρησης, οι Ιρανοί έδειχναν γνήσιο ενδιαφέρον για τις ζωές των επισκεπτών τους. Οι Ιρανοί που γνωρίσαμε ήταν ευχάριστοι, ευγενικοί και φιλόξενοι άνθρωποι. Με εξέπληξε ιδιαίτερα η καλοσύνη ενός τυχαίου ξένου που ανέλαβε να μας βοηθήσει όταν «χαθήκαμε» ανάμεσα σε μια μεταφορά με λεωφορείο από Τεχεράνη στο Ισφαχάν. Όχι μόνο μου έδωσε το κινητό του να χρησιμοποιήσω (δεν είχα κάρτα sim του Ιράν) αλλά μας συνόδευσε προσωπικά (έστω και μια από τις μεγάλες τσάντες μας) και φρόντισε να βρισκόμαστε στο σωστό λεωφορείο.

Υπάρχουν πολλά μουσεία και παλάτια στις μεγάλες πόλεις για να σας κρατούν απασχολημένους για ώρες. Το προσωπικό μου αγαπημένο είναι το μικρό μουσείο Κεραμικής και Γυαλιού στην Τεχεράνη με την καινοτόμο έκθεση αντικειμένων που ενσωματώνονται στο σχεδιασμό του ίδιου του κτιρίου. Θα σας περισώσω μια περιγραφή όλων αυτών των μερών, καθώς αυτή μπορεί να βρεθεί εύκολα σε οποιοδήποτε καλό ταξιδιωτικό βιβλίο ή στο Διαδίκτυο. Είχα επιλέξει το δικό μου δρομολόγιο για να συμπεριλάβω μέρη με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η παρουσία αρχαίων αντικειμένων με ταπείνωσε και μου θύμισε τη φευγαλέα φύση της ανθρώπινης ζωής. Το Ιράν είναι ένας θησαυρός ιστορικών αντικειμένων και ένιωσα βαθιά προνομιούχος να δω μερικά από αυτά με τα μάτια μου.

Συχνά ένιωθα την ακατανίκητη επιθυμία να αγγίξω σωματικά και έτσι να συνδεθώ με αυτά τα ανεκτίμητα κειμήλια, αλλά δικαίως με συμβούλεψε ο οδηγός μου να μην το κάνω. Τα αποτυπώματα των διαδοχικών αυτοκρατοριών είναι παντού. Αφιέρωσα χρόνο να περπατήσω αργά και επέτρεψα στον εαυτό μου να απορροφηθεί στην αύρα μιας περασμένης εποχής. Τα κτίρια σύντομα ζωντάνεψαν, με αποδείξεις για τη μοχθηρή αφαίρεση και αντικατάσταση υπολειμμάτων δυναστικής εξουσίας με κάθε διαδοχικό ηγεμόνα. Πώς θα μπορούσα να μην με συγκινούν αυτές οι μεγάλες αναπαραστάσεις των αγώνων εξουσίας; Ανεξάρτητα από το ποιο παλάτι θα επιλέξετε ως το αγαπημένο σας, ένα πράγμα είναι σίγουρο – οι Πέρσες Σάχης είχαν άφθονα πλούτο και δεν φοβήθηκαν να το δείξουν.

«Ισφαχάν», «Εσφαχάν», «Ισπαχάν» είναι όλα αποδεκτά ορθογραφικά γράμματα αυτής της όμορφης πόλης και είναι απολύτως λογικό. Ακριβώς όπως υπάρχουν πολλές ορθογραφίες, υπάρχουν πολλές πτυχές σε αυτή την πόλη. Κάθε απόγευμα καθώς περπατούσα στον κεντρικό δρόμο charbagh, η ατμόσφαιρα μου επέτρεψε να φανταστώ αυτό το μέρος στην εποχή της ακμής του. Τα τρεχούμενα νερά κατά μήκος των καταπράσινων κήπων, οι αξιωματούχοι της υψηλής κοινωνίας με τα φίνα τους – είναι πολύ εύκολο να φανταστεί κανείς. Ευτυχώς η ανάγκη να παρακολουθώ άλλες ζωτικής σημασίας δραστηριότητες (όπως το φαγητό) με έφερε έξω από τον ονειρεμένο μου κόσμο - προς μεγάλη ανακούφιση των συντρόφων μου. Τα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco, ειδικά η πλατεία Naqsh-e-Jahan με την τριάδα των βασιλιάδων (παλάτι AliQapu), τη θρησκεία (ιδιωτικό τζαμί Shaik Lutfullah με καστανόχρωμο θόλο και το κοινό Τζαμέ Τζαμέ) και το εμπόριο (Qeysarriyeh bazaar) είναι μια απόλαυση για τα μάτια.

Αυτό που είναι πιο σημαντικό, είναι ο τρόπος που σε προσκαλούν να ασχοληθείς μαζί τους, ώστε να γίνουν ένα κέρασμα για την ψυχή. Η λάμψη των φωτεινών χρωμάτων πλακιδίων «7 χρωμάτων» συναγωνίζεται την κομψότητα της αραβικής καλλιγραφίας από το Κοράνι. Το εκτενές κατοπτρικό έργο που εισήχθη ως «ευρωπαϊκή» φιλοδοξία έχει πλέον αφομοιωθεί άνετα στον αρχιτεκτονικό ψυχισμό. Στην πραγματικότητα, οι περίφημοι τυρκουάζ, μωσαϊκό θόλοι των Σαφαβίδων ήταν πιο όμορφοι από όλες τις φωτογραφίες που είχα δει από αυτούς. Αλλά ήταν οι πολύπλευρες αρχιτεκτονικές μουκούρνες που εμφανίζονται στα περισσότερα κτίρια που τράβηξαν την προσοχή μου. Κάθε πτυχή είναι διακοσμημένη με διάφορους τρόπους για να παρουσιάσει μια «ιστορία» μέσα σε μια «ιστορία». Αυτή η αισθητηριακή υπερφόρτωση με γοήτευσε και ταυτόχρονα απείλησε να ωθήσει την υπερφορολογημένη φαντασία μου σε υπερένταση. Ευχαρίστως παραδόθηκα πολλές φορές.

Ενθουσιάστηκα όταν είδα ότι το δρομολόγιό μου περιελάμβανε μια επίσκεψη σε 3 γέφυρες. Παλιές γέφυρες; Πραγματικά? Αλλά το μυαλό μου άλλαξε όταν είδα τις όμορφες εμπνευσμένες από τους Σαφαβίδες γέφυρες πάνω από τον ποταμό Zayanderood στο Ισφαχάν. Φωτισμένοι τη νύχτα, παρουσίασαν ένα ρομαντικό όραμα από φωτισμένες καμάρες που εναλλάσσονταν με τοξωτές σκιές. Το αποτέλεσμα είναι μαγευτικό. Κατάλαβα γιατί οι φωτογραφίες της γέφυρας Khaju βρέθηκαν σε σχεδόν κάθε τουριστικό βιβλίο στο Ιράν. Η ρομαντική ατμόσφαιρα αυτού του μέρους το καθιστά δημοφιλές σημείο συνάντησης για νεαρά ζευγάρια. Ήταν δυνατόν να άκουσα αποσπάσματα των διάσημων ποιητών του Ιράν (Hafiz/Sa'adi) να ψιθυρίζονται άτσαλα;

Ταξιδέψαμε σε ένα Οικονομική περιήγηση.

Δεν θα θέλατε να χάσετε την εμπειρία του bazaar στο Ιράν. Ήταν μια ολοκληρωτική επίθεση στις αισθήσεις –το αδιάκοπο χτύπημα των μεταλλουργών καλλιτεχνών, το μεθυστικό άρωμα των πωλητών αρωμάτων, τα αρωματικά βουτήματα από έντονα χρώματα και άγνωστα μπαχαρικά, μια ποικιλία γλυκών που σίγουρα θα σπάσουν την αποφασιστικότητα οποιουδήποτε κάνει δίαιτα, παζάρια για παζάρια και τα πλήθη – όλα είναι εκεί. Αρχαίες αγορές μπορούν επίσης να βρεθούν και αλλού στη Μέση Ανατολή, αλλά στο Ιράν η έλλειψη αμερικανικών/ευρωπαϊκών επώνυμων εμπορευμάτων (εκτός από τα ελάχιστα αποτυχημένα προϊόντα) και η έλλειψη των πανταχού παρών κινεζικών εισαγωγών, είναι αναζωογονητική. Τα τουριστικά αναμνηστικά υπάρχουν, αλλά δεν υπάρχει ετικέτα "made in China", αν και μπορεί να θέλετε να ελέγξετε αν υπάρχει ετικέτα "made in Korea". Η δημιουργικότητα φαίνεται να είναι μέρος της εθνικής ψυχής. Δεν φαίνεται να υπάρχει ούτε ένα πράγμα που να έχει ξεφύγει από περίτεχνη διακόσμηση. Καθώς περπατούσα άσκοπα μέσα στα παζάρια, ήξερα με βεβαιότητα ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να βρω το δρόμο της επιστροφής μέσα από τα περίπλοκα αλληλοκατευθυνόμενα δαιδαλώδη περάσματα. Δεν με πείραξε καθόλου αυτό.

Αρχικά είχα αποκλείσει Persepolis από το δρομολόγιό μου μέχρι την έκπληξη του ξεναγού μου. Άλλωστε αυτό ήταν το αποκορύφωμα του περσικού τουρισμού. Δεν ήξερα ότι ο τελευταίος Σάχης διάλεξε αυτό το μέρος για τον (κακοσυλλογημένο) εορτασμό των 2500 χρόνων αδιάλειπτης περσικής κυριαρχίας; Οπότε συμφώνησα να πάω. Ήταν εύκολο να δει κανείς πώς η μεγαλοπρέπεια αυτής της δυναστείας των Αχαμενιδών προανήγγειλε τη δόξα της Περσικής Αυτοκρατορίας. Το τεράστιο μέγεθος και η κλίμακα των βραχογραφιών, μαζί με τις κρυπτικές ιστορίες τους είναι μια οπτική απόλαυση. Αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι το προσωπικό μου ενδιαφέρον ήταν περισσότερο για την ισλαμική αρχιτεκτονική των μεταγενέστερων περσικών/ιρανικών δυναστειών.

Διαβάστε επίσης: Πώς να επισκεφτείτε την Περσέπολη; Ένας απόλυτος οδηγός

Καθώς έφευγα από το Ιράν, εντυπωσιάστηκα από το πόσο λίγα ήξερα για το Ιράν και ότι θα επέστρεφα με έναν παλμό αν μπορούσα. Υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο είμαι σίγουρος. Έφυγα από το Ιράν σκεπτόμενος το ως ένα διαφορετικό μέρος από αυτό που περίμενα να είναι.

Διαβάστε περισσότερα για το ασφάλεια του Ιράν.

Γραμμένο από Δρ Shabier Omar