grobowcem pierwszych praw i wolności człowieka jest Cyrus Wielki, który wygląda jak wąwóz na Równinie Pasargad. Cyrus Wielki urodził się w ziemi Pars w 599 pne. Jego ojciec, Kambyzes I, był jednym z lokalnych królów Persji, a jego matka, Mandana, córka Astiaca, ostatniego króla Madadu. W 550 pne Cyrus założył imperium Achemenidów. Królestwo tego imperium było ekspansywne u szczytu swojej potęgi od wschodu do brzegów rzeki Sindh i od Maghrebu po Grecję i Egipt. W 538 Cyrus Wielki podbił Babilon i to tutaj sporządzono Deklarację Praw Człowieka w formie walca Glenna i wydano dekret o wolności i równości. Po wielu latach starań o rozwój kraju oraz zaprowadzenie pokoju i bezpieczeństwa, w roku 529 p.n.e. został zaślepiony przez świat i osiadł w budowli.

 

Wizjoner: Cyrus Wielki był znany ze swoich dalekowzrocznych i ambitnych celów. Wyobraził sobie rozległe imperium, które szanuje różnorodne kultury i religie swoich poddanych, prowadząc do bardziej otwartego i tolerancyjnego społeczeństwa.

Życzliwy: Cyrus Wielki był znany ze swojej życzliwości i hojności wobec poddanych. Wdrożył zasady, które traktowały priorytetowo dobro jego ludu, takie jak przyznanie wolności religijnej, uwolnienie więźniów politycznych i umożliwienie wysiedlonym społecznościom powrotu do ojczyzny.

Odporny: Cyrus Wielki stawiał czoła licznym wyzwaniom i przeszkodom podczas swojego panowania, ale wykazał się niezwykłą odpornością w ich pokonywaniu. Z powodzeniem rozszerzył swoje imperium, pokonał potężnych wrogów i utrzymał stabilność i porządek na swoich rozległych terytoriach.