Góra Alam Kuh (również Alam Kooh), druga wysoka góra w Iranie, znajduje się na masywie Takht-e Suleyman w dystrykcie Kelardasht w prowincji Mazandaran. Kelardasht i Taleghan to miasta położone najbliżej tej góry, ponieważ Kelardasht znajduje się na jej północnej ścianie, a Taleghan na południu.

Na wysokości 4,848 m (15,906 1515 stóp) nad poziomem morza Alam Kuh jest drugą najwyższą górą Iranu po Mount Damavand. Znana jako „Alpa Iranu”, góra ta jest wymieniona wśród XNUMX najważniejszych gór na świecie.

Obszar Alam Kuh ma 47 szczytów, które są wyższe niż 4000m. Pasmo górskie obsługuje stały śnieg i lodowce. Chociaż południowe zbocza pasma są zwykle suche i jałowe, północne doliny prowadzące do Morza Kaspijskiego (które oferują najlepsze podejście do gór) są mokre i bujne.

Jeśli Damavand jest znany jako najwyższa góra, Alam Kuh jest najbardziej znany ze swojej północnej dużej ściany, która ma takie miejsce jak K2 na świecie. Ta 800-metrowa ściana, która zaczyna się na wysokości 4200 m, jest idealnym celem, tworząc światowej klasy wyzwanie dla wspinaczy ściennych, jako jedna z najpiękniejszych i najtrudniejszych ścian na świecie. Ta ściana jest z porowatego granitu, a kolor jest jasnopłowy.

Ściana ta była atrakcją od lat 1960-tych dla wielu wspinaczy z Niemiec, Polski, Francji, Włoch itd.

Ponieważ Alam Kuh znajduje się w paśmie górskim Alborz, jest zatem połączone z innymi górami; dostępne są różne trasy wspinaczkowe. Do najczęściej spotykanych należą: trasa południowa, trasa wspinaczkowa północna, trasa niemiecka oraz jedna droga wspinaczkowa skałkowa.

• Trasa południowa: ta trasa jest najłatwiejsza do zdobycia na szczyt, zapewniając po drodze wiele pięknych krajobrazów, dzięki czemu ma wielu fanów. Ta trasa rozpoczyna się w „Roodbaraku”, gdzie można odpocząć przez pierwszą noc. Po minięciu „Vandarbon”, „Tang-e Galu” i „Hesar Chal” dotrzesz na szczyt.

• Trasa Północna na dół ściany również rozpoczyna się od „Roodbark” i trekkingiem do „Vandarbon”, schroniska „Sarchal” i wreszcie „Alam Chah”, gdzie rozpoczyna się wspinaczka różnymi graniami. Trasa ta znana jest jako jedna z najtrudniejszych tras wspinaczkowych w Iranie i wymaga rozbicia obozu na nocleg w schronisku „Sarchal”.

Sceneria ze szczytu jest cudownie malownicza, zachęcając każdego wspinacza do odpoczynku i zabawy na długie godziny, jednak ze względu na szczególny kształt szczytu nie ma wystarczająco dużo miejsca, aby usiąść lub stać.

Będąc na szczycie nie zapomnij, że pod twoimi stopami leży największy wielki mur w Iranie. Nie zbliżaj się więc zbytnio do doliny i uważaj, aby żaden kamień nie spadł z tego szczytu na ścianę.

Lato, od czerwca do września, to najlepszy czas na Alam Kuh, kiedy pogoda jest czysta. Jednak nadal mogą wystąpić burze z piorunami. Opady w postaci śniegu mogą powodować sporadyczne osuwanie się skał.

Zimą występują częste burze śnieżne i porywisty wiatr, który zwykle trwa od 7 do 10 dni, a temperatura spadnie do -20 stopni krzemionkowych.