Perzische tuinen: 9 prachtige paradijzen die op de werelderfgoedlijst van UNESCO staan

De Perzische tuinen zijn een reeks tuinen en landschappen die vanaf de 6e eeuw voor Christus tot heden in Iran zijn ontworpen en gebouwd. Deze tuinen staan ​​bekend om hun unieke ontwerp, met waterpartijen, geometrische patronen en een verscheidenheid aan planten en bomen. De Perzische Tuinen zijn niet alleen mooi, maar hebben ook een grote culturele en historische waarde. Ze zijn een bewijs van de vaardigheid en vindingrijkheid van het Iraanse volk en worden erkend als UNESCO-werelderfgoed.

De Perzische tuinen vormen een belangrijk onderdeel van het culturele erfgoed van Iran en ze weerspiegelen de lange geschiedenis van tuinbouw en tuinontwerp van het land. Ze hebben ook een belangrijke symbolische en spirituele betekenis en vertegenwoordigen het idee van het paradijs op aarde en het belang van de natuur in de Iraanse cultuur. De tuinen hebben het tuinontwerp en de architectuur over de hele wereld beïnvloed en blijven kunstenaars, ontwerpers en tuinders inspireren.

Bezoekers van Iran kunnen verschillende Perzische tuinen verkennen die zijn ingeschreven door UNESCO World Heritage, inclusief de Pasargadae in Marvdasht Fars, Eram in Shiraz, Chehelston binnen Isfahan, Fin-in Kashan, Abbasabad in Teheran, Shazdeh-tuin in Mahan Kerman, Dolatabad in Yazd, Pahlavanpur in Mehriz Yazd en Akbarieh in Birjand.

Of je nu een tuinliefhebber bent, een geschiedenisfanaat of gewoon de schoonheid van Iran wilt ervaren, de Perzische tuinen zijn een must-see bestemming.

Aarzel niet om in onze tuin te kijken om de Perzische tuinen te bezoeken Iran Werelderfgoedtour.

Pasargadae Persian Garden is een sectie van de Pasargadae World Collection die wordt aangeduid als de oorsprong van de Perzische tuinen en het vroege tuinpatroon van Iran. Op basis van historisch bewijs beschreef Cyrus de Grote hoe de tuinen moesten worden aangelegd en zelfs hoe de bomen moesten worden gerangschikt. Deze tuinen hadden ook grote gebouwen en andere kleine tuinen, en velen zien het als een "tuin in de tuin".

Tegenwoordig is er niets meer over van de oude schoonheid van deze tuin, maar bewijs en ontdekkingen tonen aan dat de tuin twee herenhuizen, verschillende bomen, kleurrijke bloemen en talloze vogels heeft; elementen die Cyrus de Grote naar eigen smaak ontwierp.

Het water dat nodig was voor de koninklijke tuin werd geleverd door de takken van de rivier de Pulvar. Een van de interessante punten van deze tuin is het watercirculatiesysteem op rotsachtig land.

Lees ook: Bisotun: een venster op de oude Perzische geschiedenis

Gelegen in het noordwesten van Shiraz, Eram-tuin is een prachtig voorbeeld van Perzische tuinen die de tand des tijds hebben doorstaan ​​bij zowel koud als warm weer. Hoewel de oorsprong en maker van de tuin onbekend blijven, is deze gedocumenteerd in reisverhalen die teruggaan tot de 10e en 11e eeuw. In de loop der jaren heeft de Eram-tuin meerdere veranderingen en uitbreidingen ondergaan en beslaat momenteel een uitgestrekt gebied van 110,380 vierkante meter, met een groot zwembad, een watercirculatiesysteem en weelderig groen.

Het landhuis van de tuin heeft kolommen op de bovenste verdieping die zijn geïnspireerd op het iconische Persepolis, toe te voegen aan zijn schoonheid en pracht. Bezoekers kunnen ook de verschillende schilderijen bewonderen die de muren sieren, waaronder afbeeldingen van Naser-al-Din Shah Qajar, verhalen uit Ferdowsi's Shahnameh of Epic of Kings, Suleiman en Queen Saba, Rostam, Khosrow Shirin, Yusuf en Zulikha, en oude Perzische literatuur en religieuze verhalen. Eram Garden is een must-visit bestemming voor diegenen die de schoonheid en geschiedenis van Perzische tuinen en hun culturele betekenis willen ontdekken.

Lees ook: De Armeense kloosterensembles in Iran: een werelderfgoedlocatie

De Prins tuin of Shazdeh Garden is een groene plek in de stad Mahan, provincie Kerman, die schittert als een groene oase in het midden van Lut woestijn. De geschiedenis van de spectaculaire Shazdeh-tuin gaat terug tot het Qajar-tijdperk en werd gebouwd in opdracht van Mohammad Hassan Khan, Sardar Iravani, de heerser van Kerman. Het water in de tuin van de prins komt uit de Qanat en de Tigran-rivier, die ontspringt uit de besneeuwde bergen van de berg Jupar. Dit water komt uit het hoogste deel van de Shazdeh-tuin en stroomt door het verbazingwekkende distributie- en irrigatiesysteem om diverse en opbeurende bomen van water te voorzien.

Shazdeh Garden is zo'n attractie die je niet mag missen. De binnenplaats, het landhuis, het zwembad en de prachtige beekjes die eruit zien als kleine watervallen hebben deze plek een bijzondere sfeer gegeven. Naast de historische achtergrond springt de tuin ook in het oog. Mensen komen samen voor verschillende gelegenheden zoals de Nieuwjaar en breng daar wat tijd door.

Lees ook: Bam Citadel: een culturele schat van Iran

Als mensen de naam van horen Chehel Sotoun, iedereen herinnert zich het gebouw met zijn majestueuze pilaren en stelt zich het paleis voor, maar de tuin waarin het Chehelsoton-landhuis is gebouwd, is veel waardevoller omdat de naam op de UNESCO-werelderfgoedlijst staat. Chehelsotun-tuin binnen Isfahan is een verstandig aangelegde tuin met mooie gangpaden en een watercirculatiesysteem. Het mooie herenhuis dat nu een museum is, trekt de aandacht van de bezoekers. Er is een groot zwembad in de tuin en de weerspiegeling van het landhuisbeeld maakt zo'n unieke gelegenheid voor fotografie. Sculpturen rond het zwembad zijn een ander interessant onderdeel van deze tuin.

Lees ook: Bisotun: een venster op de oude Perzische geschiedenis

Finse tuin of de Tuin van Shah gelegen in Kashan is een groene en mooie omgeving. Fin Garden, binnen de hoge muren, is volledig gescheiden van de sfeer van de stad. De aanwezigheid van aquaducten en karizes zorgt voor het nodige water voor deze tuin.

De tuin is 33700 vierkante meter, overdekt door de grafheuvel en cilindrische torens waar de bewoners in alle veiligheid waren tegen de regen. De grootte, vorm en hoogte van het gebouw weerspiegelden ook de glorie en majesteit van zijn royalty's. De moord op Amir Kabir, de kanselier van Iran, de belangrijkste gebeurtenis in de geschiedenis van Iran, vond plaats in het bad van deze tuin en droeg bij aan zijn reputatie.

Er staan ​​ongeveer 579 cipressen en 11 boombomen in de tuin, waarvan de meeste tussen de 100 en 470 jaar oud zijn. Prachtige zwembaden en fonteinen samen met de in het oog springende gebouwen creëerden zo'n ontspannen sfeer dat je kunt genieten van de natuurlijke schoonheden terwijl je ontspant.

Opvallend in deze tuin is de vijver waarin mensen muntjes gooien en geloven dat hun wensen in vervulling gaan. De filosofie van het laten vallen van een muntstuk in het water keert terug naar het ritueel van Mitra in de Zarathustra-religie. In dit ritueel is water een symbool van zuiverheid, dus men moet een deel van de rijkdom aan de godin geven en in plaats daarvan zegeningen ontvangen.

Lees ook: Historisch hydraulisch systeem van Shushtar: een ingenieus staaltje techniek

Abbas Abad Historical Complex of Abbas Abad Garden is een prachtige ruimte in Alborz-gebergte, die wordt beschouwd als de belangrijkste niet-woestijntuin in Iran. Deze waardevolle collectie werd gebouwd door Shah Abbas I in 1020 en 1021 AH en bereikt nu 500 hectare. De tuin van Abbas Abad ligt op een natuurlijke heuvel. De Safavid-ingenieurs creëerden de trappen en platforms door de heuvel om te hakken, en vervolgens bouwden ze een tuin van drie verdiepingen met een prachtig herenhuis op het hoogste punt.

Net als veel andere Perzische tuinen maken spiegelwerken deel uit van de architectuur van deze tuin, wat bijdraagt ​​aan de schoonheid ervan. Een interessant kenmerk van deze tuin zijn de verharde wegen als onderdeel van dit uitgestrekte complex. De watervoorziening van de tuin bestaat uit 600 meter lange kleibuizen die water naar alle delen van de tuin verdelen.

Het landhuis, de uitkijktorens, de noord- en zuidvlakte, de controletoren voor de dam en de waterstroom en de pottenbakkerijen zijn interessante delen van deze tuin.

Lees ook: Uramanat verkennen: een unieke mix van architectuur, natuur, geschiedenis en cultuur

Doulat Abad-tuin, die werd gebouwd aan het einde van de Afshari-periode, wordt beschouwd als een van de mooiste tuinen in Iran. De tuin heeft vier hoofdgebouwen. Verschillende delen van deze tuin zijn in de loop der jaren vernietigd en vandaag is er nog maar 40,000 vierkante meter over. Doulat Abad Garden heeft momenteel twee verschillende secties.

De belangrijkste reden voor zijn reputatie is de hoge windtoren die bekend staat als 's werelds hoogste windtoren. Deze windtoren bevindt zich boven de inkomhal (zomerhuis) en leidt de woestijnbries het gebouw in. In deze tuin speelt, net als in andere Perzische tuinen, water een belangrijke rol; het water werd geleverd door het historische aquaduct van Doulat Abad. Dit aquaduct is een van de belangrijkste en langste aquaducten in de stad Yazd, die vijf velden heeft en afkomstig is uit de Mehriz Highlands.

Lees ook: Gonbad-e Qabus-toren: een uniek symbool van Iraans erfgoed

De Akbarieh-tuin, gelegen in de stad Birjand, is een andere Perzische tuin met een oppervlakte van 45,000 vierkante meter. Historisch bewijs suggereert dat de aanleg van tuinen en landhuizen in Akbarieh begon tijdens het late Zandiyeh- of vroege Qajar-tijdperk en eindigde tijdens het Qajar-tijdperk. Deze tuin ligt in een bergbedding en is aan drie kanten bedekt met lemen muren.

De architectuur van deze tuin is Perzisch, maar inspiratie komt van Russische architectuur geïntegreerd met islamitische architectuur, allemaal gecreëerde moderne architectuur. De ruimtes in deze tuin zijn onder meer het Heshmat al-Mulk-herenhuis, het centrale herenhuis en de dienstruimten. Er zijn ook musea in de tuin die de geschiedenis en cultuur van dit deel van Iran weergeven. Deze musea zijn het Birjand Archeologisch Museum, het Birjand Museum voor Antropologie, het Poppenmuseum en het Khorasan Cultuurmuseum.

Lees ook: Shahr-e Sukhteh: de verbrande stad van het oude Iran

Vanwege het stromende water erin was Pahlavan Pour een aantrekkelijke tuin uit de late Qajar-periode. Het meeste water in de tuin wordt rechtstreeks geleverd door Hasaabad Qanat, en dit water, behalve de Pahlavan Pour, gaat niet rechtstreeks naar een van de tuinen in de omgeving. Shah Hoseini Qanat is een andere bron van watervoorziening.

De oude bomen zijn een van de trekpleisters van deze tuin, gelegen aan twee zijden van de hoofdtuin. Granaatappels, amandelen en dadelpruimen zijn de fruitbomen van deze tuin die deze plek een speciaal karakter geven.

Wat architectuur betreft, zijn veel experts van mening dat Pahlavan Pour Garden de voortgang laat zien van het oude Iraanse tuinieren naar het hedendaagse tuinieren dat in dit opzicht van bijzonder belang is.

Het is interessant om te weten dat de ingang van deze tuin is ingericht in de stijl van de Zand-periode, maar dat de constructie dateert uit het Qajar-tijdperk.

Lees ook: Soltaniyeh Dome: een meesterwerk van Iraanse architectuur