Ҳаммоми Хон, маъруф ба Хон Батҳ, яке аз қадимтарин ва маъруфтарин ҳаммомҳо дар Язд, шаҳре дар маркази Эрон аст. Ҳаммом дар ибтидои асри 17 дар замони Сафавӣ сохта шуда, дар тӯли садсолаҳо ҷузъи муҳими ҳаёти иҷтимоӣ ва фарҳангии шаҳр буд. Имрӯз Ҳаммоми Хон барқарор ва ба чойхона ва тарабхонаи анъанавӣ табдил дода шудааст, аммо меҳмонон то ҳол метавонанд меъмории таърихӣ ва тарҳи биноро бубинанд ва аз чой ва таомҳои суннатии форсӣ лаззат баранд.

Таърихи Ҳаммоми Хон

Ҳаммомхонро тоҷири сарватманд бо номи Муҳаммадхон, ки мехост барои мардуми Язд ҳаммоми ҷамъиятӣ созад, супориш дод. Ҳаммом бо истифода аз усулҳои меъмории суннатии форсӣ сохта шуда, дорои ҳавлии марказӣ ва чанд бахш барои фаъолиятҳои мухталифи марбут ба гигиенаи шахсӣ мебошад.

Ҳаммомхон як ҷузъи муҳими ҳаёти иҷтимоӣ ва фарҳангии Язд буд. Ин ҷое буд, ки дар он одамони гуногунҷабҳа ҷамъ омада, истироҳат мекарданд. Ҳаммом барои расму оинҳои динӣ, аз қабили шустани пеш аз намоз низ ҷои муҳиме буд.

Омузиши бахшхои гуногуни Хаммом-хон

Меҳмонон ба Ҳаммом-Хон метавонанд бахшҳои мухталиферо, ки барои шустушӯй ва дигар фаъолиятҳои марбут ба гигиенаи шахсӣ истифода мешуданд, кашф кунанд. Ба ин бахшҳо дохил мешаванд:

Гармхона (ҳуҷраи гарм)

Ин бахш барои арақкашӣ ва истироҳат истифода мешуд. Буғи гарм дар ин ҳуҷра ба кушодани сӯрохиҳо ва тоза кардани пӯст кӯмак кард.

Miankhaneh (ҳуҷраи гарм)

Ин бахш барои шустан ва пошидан истифода мешуд. Меҳмонон ба пӯсти худ собун мемолиданд ва барои тоза кардани ҳуҷайраҳои мурдаи пӯст аз щеткаҳои скраб истифода мекарданд.

Сардхона (ҳуҷраи хунук)

Ин қисм барои хунуккунӣ пас аз дар ҳуҷраҳои гарм ва гарм будан истифода мешуд. Меҳмонон пеш аз баргаштан ба хонаи гарм дар ин ҳуҷра истироҳат ва истироҳат мекарданд.

Ҳуҷраи риштарошӣ

Ин бахш барои ороиш, аз ҷумла риштарошӣ ва тарошидани мӯй истифода мешуд.
Хар як секцияи хаммом барои гигиенаи шахей ва истирохат роли калон бозид. Дар утоқҳои гуногун тарҳрезӣ шудаанд, ки таҷрибаи пурра ва эҳёи оббозиро таъмин кунанд.

Меҳмонон инчунин метавонанд ҳавзи марказиро бубинанд, ки аз мармар сохта шудааст ва аз системаи анъанавии об таъмин карда мешавад. Ҳавз бо якчанд утоқҳои хурд иҳота шудааст, ки барои фаъолиятҳои гуногуни марбут ба гигиенаи шахсӣ истифода мешуданд.

Ҳаммом ба чойхона ва тарабхонаи суннатӣ табдил дода шудааст ва меҳмонон ҳангоми дидан аз меъморӣ ва тарҳи таърихии бино метавонанд аз чой ва таомҳои суннатии форсӣ баҳравар шаванд. Чойхона мухити ороме дорад, ки барои истирохат ва нушидани як пиёла чой комил аст.

Дар саёҳатҳои роҳнамоии мо ба Ҳаммом-Хон иштирок кунед, то ба шумо як сафари хуберо бо фаҳмиши амиқтари таърих ва меъмории ин ҳаммом фароҳам оварад.

Калимаи охирин

Ҳаммоми Хон як ҷозибаи ҷолибест, ки ба фарҳанги суннатии ҳаммомҳои Эрон манзара медиҳад. Қисмҳои гуногуни ҳаммом барои фароҳам овардани таҷрибаи пурра ва ҷавонгардонии оббозӣ тарҳрезӣ шудаанд. Новобаста аз он ки шумо дар чойхона як пиёла чой менӯшед ё бахшҳои гуногуни ҳаммомро меомӯзед, Ҳаммом-и Хон як таҷрибаи беназир ва фаромӯшнашаванда аст, ки шумо онро аз даст додан намехоҳед.

Дар қуттии шарҳҳои зер андешаҳо ва шарҳҳои худро дар бораи ин ҳаммоми анъанавӣ ба мо бигӯед, мо аз шунидани шумо хурсанд хоҳем шуд!