Ҳофизие, ки бо номи қабри низ маъруф аст Ҳофиз, мақбараи зебоест, ки дар шаҳри Шерози Эрон воқеъ аст. Ин ҷои истироҳати охирини яке аз маъруфтарин аст шоирони форс, Хофиз, ки дар асри 14 зиндагй кардааст. Мақбара яке аз муҳимтаринҳо ба шумор меравад ёдгориҳои фарҳангӣ дар Эрон ва ҳамасола ҳазорон меҳмононро ҷалб мекунад. Дар ин мақола, мо таърихи ҷолиб, меъморӣ ва аҳамияти фарҳангӣ Хофизй ва осори Хофиз.

Таърихи Ҳофиз

Ҳофизие ба хотири гиромидошти хотираи Ҳофиз, яке аз муътабартарин шоирони форсизабон сохта шудааст. Ҳофиз дар асри 14 зиндагӣ карда, бо лирикӣ ва лирикии худ машҳур аст шеъри ошиқона, ки имрӯз ҳам одамонро дар саросари ҷаҳон илҳом мебахшад ва ба худ ҷалб мекунад.

Сохтмони мақбара дар охири асри 18 оғоз шуда, дар ибтидои асри 19 ба анҷом расид. Дар тӯли ин солҳо мақбара чандин маротиба барқарор карда шуд, аз ҷумла барқарорсозии асосӣ дар асри 20.

Меъмории Ҳофиз

Ҳофизия намунаи барҷастаи меъмории форсӣ аст. Мавзолей ба тарзи анъанавй сохта шудааст форсӣ услуб, бо хавлии марказй, ки бо як катор хонаю залхо ихота шудааст. Намуди берунии макбара ба худ хос аст кори мураккаби черепица, камонҳо ва унсурҳои ороишӣ ба монанди хаттот ва нақшҳои геометрӣ.

Дохили мақбара як хел ҳайратовар буда, ҳуҷраҳо ва толорҳо бо онҳо оро дода шудаанд гачкорихои ороишй, фрескахо ва челонгарй. Шифтхо бо накшахои мураккаб ва фаршхо бо гилемхои зебо оро дода шудаанд. Дар мақбара инчунин коллексияи аҷиби тирезаҳои витражӣ мавҷуданд, ки ба зебоӣ ва зебоии он зам мекунанд.

Фарҳангӣ Аҳамияти Ҳофиз

Ҳофизия рамзи адабиёт ва шеъри форсӣ аст. Ин яке аз муҳимтарин ёдгориҳои дар Шираз ва ҳар сол ҳазорҳо сайёҳонро ҷалб мекунад. Мавзолей инчунин макони баргузории он мебошад чорабиниҳои фарҳангӣ ва фестивалҳо, аз ҷумла солона Рӯзи Ҳофиз чашн, ки 12 октябрь, солгарди вафоти Хофиз барпо мегардад.

Ҳофизӣ гувоҳи мероси ғании фарҳангии Эрон буда, ёдоварӣ аз гузаштаи пуршарафи ин кишвар аст. Он барои ҳар касе, ки Шерозро зиёрат мекунад, ҳатмист ва арҷгузорӣ ба дастовардҳои адабӣ ва санъати Ҳофиз аст.

Хулоса, Ҳофизия як намунаи барҷастаи меъмории форсӣ ва шаҳодати мероси ғании фарҳангии минтақа аст. Таърих, меъморӣ ва аҳамияти фарҳангии он барои ҳар касе, ки Шерозро боздид мекунад, ҳатмист. Хоҳ ба адабиёт, хоҳ шеър ва хоҳ санъат шавқ дошта бошед, Ҳофизӣ бешубҳа шуморо мафтун мекунад ва илҳом мебахшад.

Асархои Хофиз

Девони Ҳофиз

Девони Ҳофиз маҷмӯаи ашъори Ҳофиз буда, аз беш аз 500 ғазал ё ашъори лирикӣ иборат аст. Шеърҳо бо зебоӣ, мураккабӣ ва умқи маънои худ машҳуранд ва дар онҳо доираи васеи мавзӯъҳо, аз ҷумла ишқ, маънавӣ ва тасаввуф мавриди баррасӣ қарор мегиранд.

Мавзӯъҳо ва услуб

Ашъори Ҳофиз бо корбурди ташбеҳ, рамзӣ ва ташбеҳ ва мураккабиаш хос аст. схемаҳои қофия ва метр. Асархои у аксар вакт мавзуъхои мухаббат ва хоҳиши рӯҳонӣ, инчунин табиати воқеият ва ҳолати инсон.

Аҳамият диҳед ва Таъсир

Ашъори Ҳофиз дар адабиёт ва фарҳанги форсӣ таъсири амиқ доштааст ва осори ӯ имрӯз ҳам ба таври густурда мутолиа ва таҷлил мешавад. Ашъори ӯ ба бисёр забонҳо, аз ҷумла ба забонҳои инглисӣ, фаронсавӣ, олмонӣ ва русӣ низ тарҷума шудааст ва ба шоирону нависандагони саросари ҷаҳон илҳом бахшидааст.