Ҷангали Алангдаре як мӯъҷизаи табиати зебо ва гуногунҷанба аст, ки дар шимоли вилояти Гулистони Эрон воқеъ аст. Майдони беш аз 60,000 XNUMX гектарро дарбар гирифта, дар ҷангал дорои навъҳои зиёди наботот ва ҳайвонот, инчунин якчанд ҷойҳои муҳими фарҳангӣ ва таърихӣ мебошад. Аз дарёи Ғалашӣ ва кӯли Алангдаре то ҷозибаҳои наздики Наҳар-Хӯрон, деҳаи Зиёрат, теппаи қалъаи Хандан ва Ҳезар Пич, ҷангал барои фароғати берунӣ, аксбардорӣ ва иктишофи фарҳангӣ имкониятҳои фаровон фароҳам меорад.

Таърихи ҷангали Алангдаре

Чангали Алангдаре таърихи дуру дароз ва бой дорад, ки бо мероси мадании вилояти Гулистон зич алоцаманд аст. Ҷангал дар тӯли садсолаҳо барои мақсадҳои гуногун, аз ҷумла ҳамчун шикори ҳокимони маҳаллӣ ва манбаи чӯб барои сохтмон ва сӯзишворӣ истифода мешуд. Солҳои охир ҷангал ҳамчун манбаи муҳими табиию фарҳангӣ эътироф гардида, баҳри ҳифзу ҳифзи он барои наслҳои оянда талошҳо ба харҷ дода шудааст.

Дарёи Ғалашӣ ва кӯли Алангдаре

Дарёи Галашӣ як роҳи обии зебо ва ором аст, ки аз ҷангали Алангдаре мегузарад. Дар дарё макони навъҳои гуногуни моҳӣ, аз ҷумла гулмоҳӣ ва карп буда, як макони маъмули дӯстдорони моҳидорӣ мебошад. Дар соҳили дарё меҳмонон метавонанд аз пикникҳо, паррандагон ва дигар чорабиниҳои берунӣ баҳра баранд.

Дар наздикии он кӯли Алангдаре як обанбори зебоест, ки бо ҷангалҳои зич иҳота шудааст ва барои меҳмонон фазои орому осуда фароҳам меорад. Дар кӯл макони якчанд намуди моҳӣ ва дигар ҳайвоноти обӣ ҷойгир аст ва он як макони маъмул барои шиноварӣ, моҳидорӣ ва дигар чорабиниҳои фароғатӣ мебошад.

Қасри Хандан

Қалъаи Хандон, ки бо номи қалъаи Хандон маъруф аст, як қалъаи бостонии кӯҳистонӣ дар устони Гулистони Эрон аст. Ин теппа дар фосилаи 6-километрии шаҳри Калале воқеъ аст ва бовар меравад, ки ба даврони Сосониён тааллуқ дорад. Қалъа аз ҷиҳати стратегӣ дар болои теппа ҷойгир шуда буд, то нуқтаи бартариро барои назорати гирду атроф ва дифоъ аз истилогарони эҳтимолӣ таъмин кунад.

Қалъаи Хандон як намунаи нодири меъмории низомии бостонии Эрон аст, ки бо як силсила деворҳо ва манораҳое, ки ба стротежии дифоии даврони Сосониён нишон медиҳанд. Меҳмонон ба қалъа метавонанд харобаҳои қалъаро омӯзанд ва аз манзараҳои ҳайратангези гирду атроф лаззат баранд.

Ҳезар Пич

Ҳезар Пич, ки бо номи Ҳазор Қадам маъруф аст, як мӯъҷизаи табиӣ дар устони Гулистони Эрон аст. Ин мавзеъ пас аз зинапояе номгузорӣ шудааст, ки ба тарафи кӯҳ мебарояд ва ҳамагӣ 1,200 зина дорад, ки ба қуллаи онҳо мебарояд. Гумон меравад, ки ин зинапоя ба даврони Сосониён тааллуқ дорад ва эҳтимол бо ҳадафҳои стратегӣ, аз қабили мониторинги гирду атроф ва ё ҳамчун мавқеи дифоъ истифода мешуд.

Дар болои зинапоя меҳмонон метавонанд манзараи аҷиби манзараи атроф, аз ҷумла ҷангали Алангдаре ва дарёи Ғалаширо тамошо кунанд. Ин макон инчунин дорои якчанд чашмаҳои табиӣ ва шаршараҳост, ки барои меҳмонон пас аз баромадан ба зина боло истироҳати тароватбахш фароҳам меоранд.

Истироҳат дар ҷангали Алангдаре

Ҷангалҳои Алангдаре як макони маъмул барои фароғати берунӣ буда, фаъолиятҳои гуногун барои меҳмонони ҳама синну сол ва сатҳи маҳорат дастрасанд. Велосипедронӣ яке аз машқҳои маъмултарин дар ҷангал мебошад, ки бо якчанд пайроҳаҳо ва хатсайрҳои зебоманзар, ки манзараи ҳайратангези атрофро пешкаш мекунанд. Меҳмонон инчунин метавонанд аз пикникҳо, кемпингҳо, сайёҳон ва дигар фаъолиятҳои берунӣ дар ҷангал лаззат баранд.

Кемпинг як роҳи маъмули эҳсос кардани зебоии табиии ҷангал аст. Дар ҷангал якчанд майдонҳои хаймазании таъиншуда мавҷуданд, ки шароити мусоид ба монанди ҳоҷатхона ва чоҳҳои оташнишонро пешниҳод мекунанд ва ба меҳмонон тавсия дода мешавад, ки фишанги хаймазанӣ ва лавозимоти худро биёранд. Кемпинг дар ҷангали Алангдаре як таҷрибаи беназир ва фаромӯшнашаванда аст, ки ба меҳмонон имкон медиҳад, ки бо табиат пайваст шаванд ва зебоии ҷангалро аз наздик эҳсос кунанд.

Суратгирӣ ва кашфи фарҳангӣ

Ҷангалҳои Алангдаре низ як макони маъмули суратгирон ва дӯстдорони фарҳанг аст. Ҷангал барои аксбардории табиат бо манзараҳои аҷиби қаторкӯҳҳо, дарёҳо, кӯлҳо ва ҷангалҳо имкониятҳои фаровон фароҳам меорад. Минтақаи гирду атроф инчунин макони якчанд мавзеъҳои муҳими фарҳангӣ ва таърихӣ, аз қабили Наҳор Хурон, деҳаи Зиёрат, теппаи қалъаи Хандон ва Ҳезар Пич аст, ки ба таърих ва мероси ғании вилояти Гулистон манзара пешкаш мекунанд. Дар саёҳатҳои роҳнамоии мо ба ҷангали Алангдаре иштирок кунед, то ба шумо як сафари хуберо бо фаҳмиши амиқ дар бораи ин ҷангал ва тамошобобҳои гирду атроф таъмин кунад. Ин саёҳат як навъ пикник аст; ҳангоми тамошои манзараҳои аҷиб шумо дар ҷангал ё соҳили дарё барбекю хоҳед дошт.

Калимаи охирин

Ҷангали Алангдаре як мӯъҷизаи табиӣ ва фарҳангӣ аст, ки барои онҳое, ки мехоҳанд онро кашф кунанд, таҷрибаи беназир ва фаромӯшнашаванда пешкаш мекунад. Аз дарёи Ғалашӣ ва кӯли Алангдаре то мавзеъҳои наздики Наҳор Хурон, деҳаи Зиёрат, теппаи қалъаи Хандон ва Ҳезар Пич, ин минтақа як ганҷинаи мӯъҷизаҳои табиӣ ва фарҳангӣ мебошад, ки таърих ва мероси ғании вилояти Гулистонро инъикос мекунад. Новобаста аз он ки шумо дӯстдори табиат, дӯстдоштаи таърих ё дӯстдори берунӣ ҳастед, боздид аз ҷангали Алангдаре ва тамошобобҳои атрофи он ҳатман як таҷрибаи фаромӯшнашаванда фароҳам меорад, ки ба шумо хотираҳо барои як умр боқӣ мемонад.

Дар қуттии шарҳҳои зер андешаҳо ва шарҳҳои худро дар бораи ҷангали Алангдаре ба мо бигӯед, мо аз шунидани шумо хурсанд хоҳем шуд!